Beni kenara çektiler, nefesim tükenene kadar göğsüme bastırdılar, itip yazmamı istediler. Gördüm! Çok kişilikliydiler, hep beraber yere eğildiler. Aniden biri bağırmaya başladı, hepimiz bir anda geçmişimizi unuttuk. Başladık ilk bulduğumuz hayvanı emzirmeye. Şaşkınlığımız geçtikten sonra, içimizden en şair olanı elimi tuttu, “Korkma sana bir şey olmaz!” dedi. Oysa şair yalan söylemeye gelmiş.