Aşk uğruna, gelecek ve mutluluk umuduyla veya şiddetten kurtulmak adına evlerinden kaçan genç kızların, erkek egemen toplumda hayatta kalabilmek için bazı beceriler geliştirmeleri gerekiyor.
Önerebileceğim belirli bir strateji yok, fakat dillendirilen şeyler kadar, dile gelmeyenleri de öne çıkarmak ve bu acil duruma karşılık olarak, döngüsel bir zaman ve mekân tasavvuru kurmak istiyorum.
Evden kaçan kızlar bir inşaat alanında, sürekli kendi etrafında 360 derece dönerek kayıt yapan bir kameraya karşı sıkı bir mücadele veriyor.
Kimin kimi kovaladığının belli olmadığı bu gerilim hali, zaman kaymasına uğruyor ve rüya ile gerçeklik arasındaki bir zaman dilimine ait hale geliyor. Bu döngüsel zamanda, çizimler de oyuncu olarak hikayeye dahil olacak. Çizimler özgür olmak istiyor ve hayatlarına imge olarak devam etmeyi reddederek kendilerini kağıttan koparmaya çalışıyor.
Birçok dairesel çekim üst üste geliyor. Çekimler katman katman yığılırken arka plan aynı kalıyor. Bu etki, yoğun çaba gerektiren kompozit tekniğiyle sağlanıyor.
Ses tasarımı, müzik grubu Baba Zula ile işbirliğim sonucunda gerçekleştirildi. Fonda kaşık havası ile ortam sesleri duyuyoruz.
Bunun çizimlerle yapılan bir hareketli imge operasyonu olduğunu söyleyebilirim ve amacı, evden kaçan kızlarla ilişkimize müdahale etmek. Bu da alışılmış algı kanallarını altüst etmekle mümkün olabilir sadece.
Uyarı: Kameranın gördüğü her şeyin, bir imgeye dönüşmeden, hemen kurtarılması gerekiyor.
İnci Eviner
Tamawuj, 13th Sharjah Biennial, Calligraphy Centre, Sharjah, 2017
Inci Eviner Retrospektifi: İçinde Kim Var?, Istanbul Modern, Istanbul, 2016
İnci Eviner: Runaway Girls, Drawing Center, NY, 2015
Dancing Mama, Coreana Museum of Art, Seoul, 2015
Tamawuj, 13th Sharjah Bienali, Calligraphy Centre, Sharjah sergisinden genel görünüm, 2017