Mimari bir yerleştirme olarak tasarlanan “Biz, Başka Yerde”, kolektif yer değiştirmeler sonucunda yarattığımız ve bizim için yaratılan mekânları ve kendilerini bu mekânlarda bulan öznelerin birbirlerine nasıl tepki verdiklerini ve birbirleriyle nasıl etkileşime girdiklerini araştırıyor. Eviner’in ürettiği yeniden yapılandırılmış nesneler ve karakterler, kayıp, silinmiş ve başka yerde olanın arayışı hissini uyandırıyor. Sergi, geçmişlerinin geri döndürülemezliği ile bilinmeyenin kırılganlığı, iyimserlik ve umutsuzluk arasında bir geçiş ve yeniden oluşum anında öznelerin kendi seslerini duydukları bir alanın ana hatlarını çiziyor. Mekânda çizim, hareketli görüntü, heykel, ses ve performans gibi farklı düzeylerde işitsel ve görsel unsurlar, bir cihazın işleyişini ima etmek üzere birbirleriyle etkileşim halinde kullanılıyor. Ziyaretçiler, rampalar, avlular ve geçirgenlik gösteren, duvarlardaki kesik ve çatlaklardan manzaraya izin veren mekânın kenarları boyunca yürümeye davet ediliyor. Karakterler, mekân ve yollar birlikte, Hannah Arendt’in Biz Mülteciler’deki mücadele anlatısına benzer bir hikâye anlatıyor.
İnci Eviner: “Sanki birileri ikiye bölünmüş bu sahnenin katmanları arasına dağılmış zihinlerini, bastırılmış duygularını ve jestlerini, yarım kalmış hikayelerini arıyor ve ancak bunları toplayarak kendilerini bir özne olarak şekillendireceklerini düşünüyorlar. Tüm bunlar olurken, tanıklık etmek için kendimi bu olaylara hem dahil etmeye hem de dışlamaya çalışıyorum. Tanık olmanın sorumluluğu, biz olmanın sorgulanmasını gerektiriyor.” Eviner’in öznellikle ilgili sorulara odaklanan ve çeşitli mecralara yayılan pratiği, bireyin bedenselliğinin ruhunu ve davranışlarını nasıl şekillendirdiğini araştırıyor. Biz, Başka Yerde’deki mimari bileşeni, kendisi, izleyici ve yarattığı karakterler arasında bir arabulucu görevi gören bir sahne gibi kuruyor. Bu şekilde, kendilerini yeniden keşfetmeye çalıştıkça öznellikleri sürekli değişen karakterler izleyiciye yansıtılıyor. Hapsedildikleri mekânlardan devşirilen öğelerin ve kesitlerin yanı sıra, gerilim içindeki karakterlerin ana hatlarını takip eden hareketli görüntülerin kullanımı, bir geçiş hissi uyandırıyor. İzleyiciler mekândan geçerken kendi koşullanmaları ve özne konumlarıyla yüzleşiyor, böylece kayıp psikolojilerine erişim kazanıyor.
İnci Eviner
We, Elsewhere, 58th International Art Exhibition – La Biennale di Venezia, Pavilion of Turkey, Venedik, 2019
58th International Art Exhibition – La Biennale di Venezia, Pavilion of Turkey, Venedik Bienalinden genel görünüm, 2019