Binbir Gece Masalları’nda Şehrazat hayatta kalmak için geceler boyu masallar anlatmak zorundaydı. Masallardaki kahramanlar da sanki Şehrazat’ın kaderini paylaşmak ister gibi, bir sonraki masalda yeni bir öykünün kahramanı olarak bu döngünün parçası olur ve anlatının sürmesini sağlarlar. Benim için Binbir Gece Masalları’nın tekrarlarla kurguladığı bu anlatılar, bu sonsuz döngü, bir sır saklamak ya da kayıp bu parçayı gizlemek ve dikkatimizi başka yöne çekerek bizi oyalamak ister gibidir. işte o kayıp parçanın, o saklanan her neyse onun kendini ifşaa etmesine izin vermek istiyorum.
Kadınların şiddetle başa çıkmak için uydurdukları hikayelerde, yalanlarda, söyledikleri şarkılarda, yazdıkları romanlarda hep kontrol eden, sınıflayan bakışın kontrolünden kaçmak, kendilerine özgür bir alan açmak için cinselliği yeniden tarif etme arzusu yatar. içlerindeki inanılmaz güçlü itki onları hayatta tutarken, hayallerle simgesel düzenin tam ortasına fırlatır. Bakışın ezici baskısından kurtulmak için onu saptırır, kendilerine yeni bir uzam yaratırlar. Farklı birleşme olasılıklarını içinde taşıyan üçgen aynalar bir araya geldiklerinde katlanarak sürekli çoğalmaya müsait bir yapı oluştururlar. Aslında perspektifin dışlandığı bu dünya tam da kızlar için geçici bir varoluş olanağıdır.
Aynanın Dışında, anlatıların birbirinin içinden çıktığı bu döngüsel akışta kızlar ve oğlanlar bir müstehcenlik oyunu oynarlar. Aslında onların aynalara yansıyan jestleri, aynalar tarafından ele geçirilmiş ve yeniden kurgulanmıştır. Kadınlardan esmer olanı saklandığı delikten Binbir Gece Masalları’ndan bir parça okurken, diğeri onu aynanın üzerine kayıt ederek bir hafıza oluşturabileceğini düşünür, ama duydukları hiç hoşuna gitmez ve bu çaba kitabın fırlatılmasıyla sona erer.
Aynanın içinde bir delikte birbirine sarılmış muhabbet eden kızlar, aniden beliren bir köpekbalığının vajinal kayışı ile irkilirler ve sohbet kesilir. ..
Desenler; bana hep yön gösteren, kafamın içinde olup bitenleri şekillendiren desenler, burada bir aktör olarak oyuna katılırlar ve bu sanki farklı suretlerin oluşum anını temsil eder.
Aynanın içinde bir hayat kuran kızlar, Hammal’ın isimlendirme çabasına her seferinde tepki gösterirler, aşklar nefrete dönüşür, şefkat tiksinmeye, ıslıklar karga seslerine, ev cehenneme, kadın hayvana, neşe öfkeye dönüşerek çoğalır, böylece aynada kendi döngülerini yaratırlar ve bunu bakışı tersine çevirerek yapmak isterler. Oradan oraya telaşla sıçrayıp, öykülere sürekli malzeme taşırlar, durdukları an öleceklerini bilirler..
İnci Eviner
Spaceliner, ARTER, Istanbul, 2015
Spaceliner, ARTER, Istanbul sergisinden genel görünüm, 2015