Çok güçlü bir duyguyla iyileştirmek ve canlandırma ihtiyacı duydum bu nehri. Desenin böyle bir potansiyeli var aslında, çizmenin bir potansiyeli var. Çok eski kültürlerde bir şekilde insanların ihtiyaçlarını ve inançlarını ve hikâyelerini yansıtacak çok basit çizgilerle ben de yeni bir mitoloji arayışına çıktım. Bu kirliliğin mahvettiği yok ettiği sualtı canlılarını uyandırmak için birtakım desenler yaptım. Bu şeritler tıpkı pirinç kâğıdının içine çok sızan, onunla bütünleşen ve suyla ve mürekkeple akan şeritler halinde yer aldı.
Ve Aslı’yla (Çavuşoğlu) yaptığımız bu ortak çalışma, içinde Aslı’nın Ergene Nehri’nden taşıdığı mürekkep ve benim mürekkebimle karışarak bu figürleri ortaya çıkardı. Bazen sualtı cinlerine bir şekil vermek, fiziksel bir hale getirmek ihtiyacı içine doğdu. Bütün bu şeritlerden yapılan çizimler, desenler daha çok Anadolu kültürüyle ve Pers, İran kültürüyle beslendi. Bazen bütün bu kadim kültürlerden çıkıp gelen figürlerle benim figürlerim bir araya geldi. Serigraf baskıda yine aynı şekilde Aslı’nın yaptığı baskılarla mesela seksi bir vampire, benim çok tekinsiz doğurganlıkla ilgili figürlerim yan yana geldi. Bazen alçak tepelerde dolaşan maden avcıları girdi benim desenlerimin içine bazen korkutucu aslanlar kapıları bekleyen, terk edilmiş evleri bekleyen İran aslanlarına dönüştü. Ve bu figürler yan yana gelerek benim için tıpkı bir şamanın yaptığı gibi bütün bu canlılığı tekrar hayata getirmek ve tekrar tekrar uyandırmak için benim yaptığım bir çeşit beyhude çaba gibiydi sanki.
Inci Eviner